Różne2
Blender Cycles
Blender Cycles - opis shaderów
(na podstawie: blenderguru com/articles/cycles-shader-encyclopedia)
Diffuse BSDF (diffuse - rozproszony)
Działanie: odbiera światło i rozprasza go bez refleksów.
Zastosowanie: nie odblaskowe powierzchnie takie jak papier lub ściany.
Roughness (rufness - chropowatość) - ma zastosowanie wszędzie tam, gdzie wymagany jest stopień szorstkości, np. tkaniny, nieobrobione drewno lub piasek.
Glossy BSDF (glossy - połyskliwy)
Działanie: odbija światła i otoczenie.
Zastosowanie: dodawanie odbicia do obiektu.
Ten bardzo powszechny shader używany jest często w połączeniu z Diffuse Shader (przy użyciu Mix Shader), aby utworzyć kilka bardzo popularnych materiałów takich jak plastik, metale, ceramiki i drewno.
GGX - jest dobre dla wszystkich materiałów
Roughness - rozmywa odblaski (0 - brak rozmycia, 1 - największe rozmycie).
Anisotropic BSDF (anajzotropik - anizotropowy)
Działanie: zachowuje się dokładnie tak samo jak Glossy Shader, ale zniekształca odbicie w jednym kierunku.
Zastosowanie: porysowane metale lub materiały, gdzie światło nie powinno odbijać się równomiernie, np. spody garnków.
Parametry są takie same jak dla Glossy Shader, ale różnica między nimi jest bardziej zauważalna.
Anisotropic: 1 - rozciągnięcie w pionie, -1 - rozciągnięcie w poziomie.
Rotation: (0 - 1) rozciąganie skośne.
Tangent : pochylenie odbicia w zależności od osi.
Glass BSDF (glass - szkło)
Działanie: odbija światło (IOR - współczynnik załamania światła).
Zastosowanie: szkło, woda lub inne materiały odblaskowe.
Beckmann daje większy połysk niż GGX.
Roughness - symuluje drobne uderzenia i zarysowania na powierzchni, które mogą wywołać wrażenie matowego szkła piaskowanego.
IOR - kontroluje ile światła zagiętego przechodzi przez tę powierzchnię, a także jak bardzo widoczne są refleksje (np. woda: 1.33, szkło: 1.5, diament: 2.4)
4 maja 6 00:09
Refraction BSDF
Działanie: działa dokładnie tak samo,jak shader Glass, ale bez refleksów.
Zastosowanie: szczególne przypadki, gdzie trzeba załamać światło, ale bez refleksów.
Transparent BSDF
Jest całkowicie przexroczysty, gdy na wejściu jest kolor biały, natomiast barwny gdy na wejściu jest kolor.
Zastosowanie: do: łączenia z innymi materiałami w celu utworzenia części przezroczystego materiału.
Używany sam jest dość niewidoczny i bezużyteczny - ale w połączeniu z alfa zamaskowanym obrazem, może być używany w celu uzyskania wyglądu złożonych obiektów, takich jak liście lub włosy.
Translucent BSDF
Działanie: światło przechodzi przez obiekt, odbija się wewnatrz i wydostaje z powrotem.
Zastosowanie: tylko do cienkich przedmiotów, takich jak trawa, papier, liście. Łączy sie go z innymi shaderami takimi jak Diffuse, w celu uzyskania bardziej realistycznych efektów.
Velvet BSDF
Działanie: zachowuje sie jak prawdziwy aksamit.
Zastosowanie: odzież i tkaniny.
Sigma - wielkość ciemego miejsca. Mniejsza wartość oznacza większe zaciemnienie.
Toon BSDF
Działanie: podobnie jak w Blender Render Material - Specular - Toon.
Zastosowanie: szczególne przypadki.
Subsurface Scattering (rozpraszanie podpowierzchniowe)
Działanie: symuluje rozpraszania światła pod powierzchnią przedmiotu.
Zastosowanie: skóra, wosk, mleko i wiele rodzajów żywności.
Mała różnica jest pomiędzy Cubic i Gaussian.
Scale - określa jak bardzo światło może być rozproszone na powierzchni.
Radius - określa jak daleko światło rozprasza się po powierzchni ale z oddzielnymi wartościami dla kanału czerwonego, zielonego i niebieskiego.. Dzięki temu możemy dodać odcień światła rozproszonego danego koloru (np. skóra bardziej rozprasza światło czerwone).
Sharpness (ostrość) - zmiękcza krawędzie (musi być wybrany Surface - Cubic). Sharpness 0 - krawędzie zmiękczone, Sharpness 1 - krawędzie ostre.
Texture Blur - mało używane
Emission
Działanie: emituje światło i oświeca otaczające przedmioty.
Zastosowanie: lampy, iskiery ognia.
Strength - jasność emitowanego światła.
Background
Ten shader jest dostępny tylko World nodes i służy do emitowania światła z otoczenia.
Hair BSDF
Działanie: absorbuje i odbija światło dla włosów.
Zastosowanie: sierść i futro.
Jest to jak mieszanka Diffuse, Translucent Aanisotropic.
Reflection - światło odbija się od powierzchni włosa.
Transmission - światło przechodzi przez włosy i wychodzi z drugiej strony.
Offset - podobnie jak Rotation w Anisotropic BSDF ale jest mierzony w stopniach.
Roughness U, Roughness V - siła efektu anizotropii (mniej lub bardziej błyszczące włosy).
4 maja 6 07:18
Ambient Occlusion (ambient - otoczenie)
Działanie: oblicza ciemne cienie na rogach i szczelinach.
Zastosowanie: do poprawienia cieni
Holdout
Działanie: nie rysuje obiektu (ale cień pozostaje)
Zastosowanie: do tworzenia kompozycji.
Uwaga: w panelu Render - Film możemy zaznaczyć pole Transparent.
Volume Absorption (siła pochłaniania)
Działanie: stopniowo pochłania światło powodując że głębia obiektu jest ciemniejsza.
Zastosowanie: zmącona woda, kolorowy płyn lub szkło.
Dencity (gęstość) - Im większe, tym więcej światła jest pochłaniana i tym ciemniejszy i bogatszy jest kolor obiektu.
Volume Scatter (scatter - rozproszenie)
Działanie: rozprasza światło, które przechodzą przez obiekt.
Zastosowanie: chmury, dym i mgła.
Dencity - im większe tym mniej światła będzie przechodzić przez obiekt.
Anisotropy - wartości ujemne do rozpraszania światła do tyłu, wartości dodatnie rozpraszają więcej światła do przodu.
Mix Shader
Działanie: łączy dwa shadery razem.
Zastosowanie: używany do wszystkiego. W rzeczywistym świecie, prawie każdy materiał jest mieszanką różnych cieni.
Add Shader
Działanie: łączy ze sobą dwa shadery.
Zastosowanie: materiały specjalne, które muszą być realistyczne.
Opis Cycles Inputs: blenderguru com/articles/cycles-input-encyclopedia
Opis Blender Modifiers: blenderguru com/articles/blender-101-modifier-encyclopedia
Subskrybuj:
Posty (Atom)
Wyjaśnienie dlaczego nie powinno się używać terminu Intronizacja Serca jezusowego
OdpowiedzUsuńIntronizacji Jezusa Króla, mimo że w Polsce jest znaną i szeroko komentowaną ideą, towarzyszy wiele niejasnych i fałszywych teorii, próbujących (jak wszystko na to wskazuje), wypaczyć jej właściwy sens, zgodny z Objawieniem i Tradycją. Ostatnimi czasy mnożą się szczególnie interpretacje zlewające w jedno kult Serca Jezusa i kult Chrystusa Króla i proponujące tzw. Intronizację Najświętszego Serca Jezusa, czasem określając ją jako Intronizację Najświętszego Serca Jezusa Króla Wszechświata lub Króla królów i Pana panujących…
Aby to zrozumieć trzeba przeanalizować treść wszystkich encyklik nawiązujących do tego tematu z tego okresu i dokonać interpretacji w duchu Tradycji, którą one reprezentują.
Kult Najświętszego Serca Jezusa, mający swe podstawy w Objawieniu i w Tradycji, wypływa w znacznej mierze z objawień udzielonych św. Małgorzacie Marii Alacoque. Kult ten miał mieć charakter ekspiacyjny: nabożeństwo pierwszych piątków miesiąca, godzina święta czy komunia wynagradzająca. Jedną z tych praktyk było także poświęcenie się Sercu Jezusa. Nabożeństwo do Serca Jezusa pierwotnie było przeciwwagą dla szerzącej się w XVII wieku herezji jansenizmu, która była tylko jednym z wielu przejawów dramatycznych zmian jakie zachodziły w Europie i w świecie w tym okresie.
Papież Pius IX ustanowił w 1856 r. ogółnokościelne święto Najświętszego Serca Jezusa.
Papież Leon XIII poświęcił Sercu Bożemu cały rodzaj ludzki, a święto Najświętszego Serca podniósł do najwyższej rangi uroczystości w Kościele (powody i podstawy Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Leon XIII podaje w encyklice Annum sacrum z 1899 roku).
Święto Najświętszego Serca Jezusa, ma być przebłaganiem za grzechy popełnione przeciwko Eucharystii. Taki jest zasadniczy cel samego kultu, a wszystkie związane z nim praktyki, z poświęceniem się Sercu Jezusa włącznie, mają charakter wynagradzający.
Ale praktyki te nie mogły one usunąć przyczyn duchowego kryzysu społeczeństw, które, jak się okazało, zasadniczo dotyczyły nie tyle zniewag i przewinień wobec miłości Jezusa, ile buntu wobec Jego królewskiej godności i wynikających z niej prerogatyw władzy.
OdpowiedzUsuńPapież Pius XI w encyklice Ubi arcano jako przyczynę wszelkich nieszczęść ludzkości podaje to, że Bóg i Jezus Chrystus został usunięty z prawodawstwa i życia państwowego, tzn. że władzy nie wywodzi się już od Boga, ale od ludzi. "Chrystus Pan króluje w końcu w społeczności państwowej, gdy najwyższą cześć oddaje się Chrystusowi, a z Boga wyprowadza się pochodzenie władzy i wszystkie jej prawa, ażeby tym samym nie było nadużycia ze strony rządzących ani braku rozumnego posłuszeństwa ze strony poddanych i aby Kościół (…) był uznany jako organizacja niezależna, jako nauczyciel i przewodnik państw, i narodów, nie w tym znaczeniu, jakoby miał władzę państwową zmniejszać - albowiem państwa posiadają w swoim porządku pełność władzy - ale na to, aby ją udoskonalić podobnie jak łaska udoskonala naturę ludzką. (...) Skoro gminy i państwa za święty swój obowiązek uważać będą, by w sprawach wewnętrznych jak i zewnętrznych postępować według nauki i nakazów Jezusa Chrystusa, wtedy nareszcie zapanuje pokój wewnątrz a zaufanie wzajemne na zewnątrz". Papież Pius XI wyraźnie rozróżnia Kult Serca Bożego od kultu Chrystusa Króla.
ncykliki Quas primas Piusa XI i Summi pontificatus Piusa XII, poświęcone są w całości królewskiej godności Jezusa.
OdpowiedzUsuńEncyklika Quas primas z 1925 r., ustanawiająca w Kościele święto Chrystusa Króla, zawiera wykładnię biblijnych i teologicznych podstaw kultu Chrystusa Króla. W tej encyklice Pius XI kolejny raz omawia także zasługi kultu Serca Jezusa, który, jego zdaniem, poprzez praktykę poświęcenia rodzin i całego rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu przyczynił się do umocnienia panowania Chrystusa Króla (dlatego też papież Pius XI zaleca, aby corocznie w święto Chrystusa Króla odnawiać poświęcenie całego rodu ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa). Mamy tu ponownie do czynienia ze współwystępowaniem kultu Chrystusa Króla, którego właściwą praktyką jest Intronizacja Osoby Jezusa oraz kultu Bożego Serca, który wyraża się w Akcie poświęcenia Sercu Jezusa. W żadnym wypadku nie można jednak stwierdzić, że zachodzi tu połączenie obu kultów, wręcz przeciwnie, papież jest świadomy zarówno zakresu każdego z nich, jak i oczekiwanych różnych owoców ich rozwoju.
Aby jednak rozwiać wszelkie wątpliwości należy nawiązać do twierdzeń następnej encykliki Piusa XI Miserentissimus Redemptor, wydanej w 1928 r. Według jej treści praktyka poświęcenia się Bożemu Sercu była początkiem dzieła, które zostało uzupełnione i zakończone przez Piusa XI poprzez ustanowienie święta Chrystusa Króla oraz wskazanie na konieczność ponownego i dobrowolnego poddania pod panowanie Jezusa zarówno jednostek, jak i całych społeczeństw. Chociaż bowiem poświęcenie się Sercu Bożemu wynika z miłości do Jezusa Króla, to uznanie Jego władzy może się odbywać jedynie poprzez intronizację Osoby Chrystusa, której ta władza w sposób pełny i właściwy się należy.
Podobnie do sprawy związku obydwu kultów podchodzi papież Pius XII w encyklice Summi pontificatus z 1939 r. Analogicznie jak w encyklice Quas primas jest tu wymieniona konieczność intronizacji (uznania nad sobą władzy) Osoby Chrystusa Króla, nie ma natomiast mowy o wprowadzaniu na tron Najświętszego Serca.
Żaden z papieży w oficjalnym dokumencie w odniesieniu do Serca Jezusa nigdy nie używa słowa "intronizacja" ani nie mówi o uznawaniu władzy Serca Jezusa. Zawsze w kontekście kultu Bożego Serca jest używane wyrażenie "poświęcenie się". Papieże są bowiem świadomi, że to nie Serce, ale Jezus Król, jako Osoba posiada pełnię władzy nad całym stworzeniem. Bunt wobec Jezusa Króla, a nie wobec Jego Serca, jest głównym powodem duchowego kryzysu ludzkości. Stąd wniosek, że praktyka intronizacji może i powinna dotyczyć jedynie Osoby Jezusa. Poświęcenie się Sercu Jezusa nie jest ze swej istoty intronizacją, nie powinno więc być tak nazywane.
Z przedstawionych powyżej analiz wynika także, że pojęciowa zbitka: Intronizacja Serca Jezusa nie ma podstaw w oficjalnych dokumentach Kościoła. Jest ona ponadto poważnym błędem teologicznym, polegającym na pomieszaniu i złączeniu dwóch różnych kultów w jeden twór, w którym nie wiadomo, o co chodzi - o uznanie władzy Jezusa czy o poświęcenie się Jego Sercu. Widać to szczególnie w kolejnych, nieudanych próbach "ratowania" Intronizacji Serca Jezusa poprzez dokonywanie retuszu jej nazwy na Intronizację Najświętszego Serca Jezusa Króla Wszechświata czy też Króla królów i Pana panujących.
Opracowanie na podstawie:
http://intronizacja.pl/spoleczne-panowanie-jezusa-krola/11-teologia/63-teologia-intronizacji-a-kult-serca-jezusa-w-nauczaniu-papieskim
dg193
W odniesieniu do serca Jezusa używa się terminu Poświęcenie się, natomiast w odniesieniu do Chrystusa króla używa się terminu Intronizacja
OdpowiedzUsuńdg193
Zasadniczpym celem kultu Serca Jezusowego jest wynagradzenie za grzechy, natomast celem kultu Chrystusa Króla jest uznanie jego władzy.
OdpowiedzUsuńdg193
Ks. Natanek Wizje Sł. Bożej Rozalii Celakówny o Intronizacji
OdpowiedzUsuńhttps://www.youtube.com/watch?v=yYtoikyCY08
(spośród pieciu wizji dotyczących przyszłośći cztery już się wypełniły)
Barbara Pasternak Intronizacja Chrystusa Króla wg pism sł. B. Rozalii Celaki
(Kult Serca Pana Jezusa jest potrzebny ponieważ jest on przygotowaniem do intronizacji Chrystusa Króla)
https://www.youtube.com/watch?v=z6irSLjHeOM
dg193
Ale nie intronizacji Serca Jezusa ponieważ chodzi tu o przymiot Boży (tak jak np. sformułowanie: Niech miłość zapanuje nad światem lub Niech pokój króluje itp. nie oznacza intronizacji miłości lub pokoju) tylko o osobę Chrystusa Króla.
OdpowiedzUsuń(Dlaczego w Polsce jest ustanowione święto Matki Bożej Królowej Polski a nie ma ustanowionego święta Chrystusa Króla Polski? )
dg193
Poniżej podane jest wyjaśnienie o jakiej Intonizacji mówi Rozalia Celakówna: o Intronizacji Serca Pana Jezusa, czy też o Intronizację Jezusa na Króla.
OdpowiedzUsuńIdea wyłaniająca się z objawień danych Rozalii jest w rzeczywistości jasna i klarowna – uznanie Jezusa za swego Króla indywidualnie oraz uznanie władzy Chrystusa nad całym narodem przez władze duchowne i świeckie. Jednak pobieżna lektura niektórych fragmentów Pism oraz zetknięcie się z praktykowaną w kościele Intronizacją Najświętszego Serca Jezusa, mogą być przyczyną pewnej konsternacji. O jakiej Intronizacji mówi Rozalia, jaka jest istota Intronizacji, której przez nią domaga się Pan Jezus? Czy chodzi tu o Intronizację Serca Pana Jezusa, czy też chodzi tu o Intronizację Jezusa na Króla, o uznanie Jego władzy w pełni, o przyjęcie Jego prawa?
Analiza Pism wskazuje, że akt ten, którego domaga się Pan Jezus dotyczy uznania całej Jego Osoby, a nie tylko jednego przymiotu. Jak zatem wytłumaczyć istniejące w pismach obok siebie następujące stwierdzenia: Polska musi uznać Chrystusa Pana swym Królem (Wyzn., 135); oraz [módlmy się] o przyspieszenie Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polsce (Wyzn., 365)? O jaką zatem Intronizację chodzi Rozalii? Rzecz w swej istocie nie pozostawia wątpliwości, gdy przeanalizujemy wypowiedzi Rozalii dotyczące Intronizacji.
Istotne jest, że Bóg wybraną osobę czyni swoim narzędziem [do przekazania jej swoich zamierzeń] jednocześnie nie naruszając jej wolności. Boże objawienie przyjmuje formę myśli i ludzkich słów, zgodnych ze stylem i mentalnością osoby, która otrzymuje orędzie. Zatem zawsze mistyk w owo doświadczenie wnosi swoją subiektywność, pozostaje pod wpływem idei i wyobrażeń poprzednio zaczerpniętych.
Pierwsze przesłanie o Intronizacji Rozalia przekazuje w 1937 roku. W tym samym roku kierownictwo nad jej duszą przejmuje o. Zygmunt Dobrzycki który był wielkim czcicielem Serca Jezusa. W jego duchowości zakorzenienie kultu Najświętszego Serca Jezusa było bardzo silne i dlatego nie do końca zrozumiał, że Bóg stawia przed nim i Rozalią misję zupełnie różną od misji mistyczki Małgorzata Maria Alacoque.
Warto podkreślić, że o.Zygmunt Dobrzycki błędnie utożsamiał osobę z symbolem Serce Boże dlatego też błędnie utożsamił dwa zupełnie odmienne objawienia, tj. objawienie św. Małgorzaty Maria Alacoque oraz objawienie Rozalii Celakówny.
Rozalia Celakówna, choć jak na swe czasy miała dobre wykształcenie, to jednak nie była teologiem. Dlatego pewne kwestie, jak na przykład precyzyjność języka, precyzyjność używanych przez siebie pojęć, nie były dla niej tak istotne. W kwestiach natury teologicznej zdawała się całkowicie na swego spowiednika, który w tym zakresie był dla niej absolutnym autorytetem. Dlatego jeśli on tłumaczył Rozalii, że to co otrzymuje jest tylko kontynuacją objawień św. Małgorzaty, ona przyjmowała to w absolutnym poddaniu się słowom swego kierownika. Rozalia przejmowała jego sposób myślenia, co znajdowało wyraz w używanej przez nią terminologii. Swoje wizje i słowa od Pana Jezusa często spisywała dopiero po upływie dłuższego czasu od ich otrzymania. Jednakże, mimo iż w niektórych miejscach używa mylących określeń, to sama doskonale rozumiała istotę wezwania Pana Jezusa. Dlatego o wiele więcej jest w jej pismach fragmentów wskazujących w sposób oczywisty na Intronizację Jezusa Króla. Natomiast w tych miejscach gdzie pojawia się zwrot Intronizacja Najświętszego Serca Jezusa, Rózia w kontekstowych dopowiedzeniach i tak wyjaśnia istotę tej Intronizacji, tj. uznania Osoby Jezusa za Króla, a użyty wcześniej zwrot jest konsekwencją operowania utrwalonym schematem składniowym.
OdpowiedzUsuńRozalia Celakówna pisze m.in.: "Pan Jezus w szczególny sposób chce być naszym Królem, tego On sobie życzy. Polska musi w sposób wyjątkowy uroczyście ogłosić Pana Jezusa swym Królem przez Intronizację Jego Boskiego Serca i wtedy Jezus będzie jej błogosławił i bronił od nieprzyjaciół, my w ten sposób choć w małej cząstce okażemy mu miłość i wdzięczność. Intronizacja to nie tylko ta forma aktu ofiarowania się, ale odrodzenie serc, poddanie ich pod słodkie panowanie miłości (Wyzn., 365n)". Jak widać w tym fragmencie choć występuje zwrot "Intronizacja Serca", jest on tylko utartą w języku Rozalii frazą, wyraźnie bowiem wskazuje ona na osobę Jezusa i Jego Królewską godność, którą ma uznać Polska. Mało tego, Rozalia, mimo że używa wspomnianego zwrotu, sama dokonuje rozróżnienia pojęciowego między Intronizacją a poświęceniem: "Intronizacja to nie tylko ta forma aktu ofiarowania się..." Przypomnijmy, że dla jej spowiednika Intronizacja to właśnie odpowiednik aktu poświęcenia. Natomiast Rozalia mówi wyraźnie, że co do istoty te dwie praktyki znacznie się od siebie różnią. Mówi również, że Intronizacja to nie forma ofiarowania się (wzajemna wymiana miłości), ale poddanie się pod panowanie Jezusa – Miłości aktem Intronizacyjnym.
Tak natomiast brzmią fragmenty jednej z ważniejszych wizji, którą otrzymała Rozalia w 1938 roku: "Ostoją się tylko te państwa, w których będzie Chrystus królował. Jeżeli chcecie ratować świat trzeba przeprowadzić Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego we wszystkich państwach i narodach na całym świecie. Tu i jedynie tu jest ratunek. Które państwa i narody jej nie przyjmą i nie poddadzą się pod panowanie słodkiej miłości Jezusowej zginą bezpowrotnie z powierzchni ziemi i już nigdy nie powstaną. Zapamiętaj to sobie dziecko moje zginą i już nigdy nie powstaną. (...) Pamiętaj dziecko – mówi ta postać – by sprawa tak bardzo ważna nie była przeoczona, i nie poszła w zapomnienie. Niech Ojciec o tem pamięta, by nie było za późno Intronizacja w Polsce musi być zaprowadzona. (...) Pytam z bojaźnią tej osoby, czy Polska się ostoi? Odpowida mi, że Polska nie zginie o ile przyjmie Chrystusa za Króla w całym tego słowa znaczeniu, jeżeli się podporządkuje pod prawo Boże, pod prawo Jego miłości, inaczej moje dziecko nie ostoi się. I jeszcze na ostatek mówi do mnie przekonywująco: Oświadczam ci to moje dziecko jeszcze raz, że tylko te Państwa nie zginą, które będą oddane Jezusowemu Sercu przez Intronizację, które Go uznają swym Królem i Panem. Przyjdzie straszna katastrofa na świat – mówił – jak zaraz zobaczysz... w tej chwili powstał straszliwy huk – owa kula pękła. Z jej wnętrza wybuchnął ogromny ogień, za nim polała się obrzydliwa lawa jak z wulkanu niszcząc doszczętnie wszystkie Państwa, które nie uznały Chrystusa (Wyzn., 82n)".
Chociaż Rozalia używa zwrotu "Intronizacja" to jednak pozostały tekst wskazuje, że Rozalii chodzi o uznanie pełnej władzy Jezusa. "Polska nie zginie o ile przyjmie Chrystusa za Króla w całym tego słowa znaczeniu" - zdanie to nie pozostawia wątpliwości, o jaką Intronizację chodzi, jakiego aktu domaga się Pan Jezus. Należy tu zwrócić ponownie uwagę, że zwrot Intronizacja Najświęrszego Serca Jezusowego (NSJ) funkcjonuje tu na prawach utrwalonego związku frazeologicznego, który Rozalia szablonowo przykłada, stosując przeważnie w tym samym schemacie składniowym. Zawsze brzmi to podobnie: "dokonywać Intronizacji NSJ", "być oddanym Jezusowemu Sercu przez Intronizację", "widzieć ratunek w Intronizacji Boskiego Serca". Ale chociaż Rozalia przykłada ten szablon, zwykle jeszcze w tym samym zdaniu odnosi się do całej osoby i do istoty Intronizacji Jezusa Króla, np. "... tylko te Państwa nie zginą, które będą oddane Jezusowemu Sercu przez Intronizację, które Go uznają swym Królem i Panem". Zaimek „Go” wyraźnie wskazuje tu na osobę Jezusa a uznanie za Króla na istotę Intronizacji.
OdpowiedzUsuńWróćmy jednak do omawianego tematu Intronizacji. Przeanalizowaliśmy kilka przykładów, które wyrwane z kontekstu, przy pobieżnej lekturze mogą nastręczać pewne wątpliwości. Jednak przy analizie [całego] tekstu jasny jest sens, jaki wydobywa się z przekazu dokonanego przez Rozalię. Argumentem potwierdzającym taką interpretację są poza tym te fragmenty, które nie pozostawiają wątpliwości, o jakiej Intronizacji mówi Rozalia. W liście do swego spowiednika z dnia 2 września 1939 roku, czyli dzień po rozpoczęciu II wojny światowej, Rozalia pisze: Co do danych, że Intronizacja ma być przeprowadzona uroczyście, to mogę powiedzieć, że tak widziałam i takie otrzymałam zrozumienie, że tak ma być... Trzeba oddać zewnętrzną cześć Panu Jezusowi, która wiele dusz przez to zwróci do Niego... Czyżby Polska miała się wstydzić Pana Jezusa? Przenigdy!!! (...) Co bym ja mówiła o Panu Jezusie, gdybym była kapłanem... Powiedziałabym wszystko co czuje moja dusza i jakie zrozumienie rzeczy dał mi Pan Bóg. Gdy Pan Jezus będzie Królem i Panem naszego narodu, wówczas my staniemy się bardzo silnymi, bo wszyscy będą się starali wypełniać Wolę Pana Jezusa, nawet innowiercy będą prosić o przyjęcie ich na łono kościoła katolickiego. Przyjdą straszne czasy lecz my musimy wierzyć i ufać Panu Bogu, że On nas nie opuści, a zwłaszcza musimy odmienić życie, by było zgodne z prawem Bożem. (...) Były to słowa do głębi mię przekonujące "Zobaczysz dziecko moje, że to wszystko się stanie, te państwa ostoją się tylko, które mię uznają swym Królem" (Wyzn., 371n). W innym miejscu czytamy: Aby mógł Pan Jezus królować w sercach i duszach ludzkich przez Intronizację, potrzeba na to ofiary, ofiary całkowitej z wyrzeczeniem siebie (Wyzn., 455). Z biegiem czasu Rozalia coraz więcej modliła się w sprawie Intronizacji i coraz więcej o niej rozmyślała: Wiem co uczynię, będę Cię kochała razem z moim Ukochanym Ojcem, któremu powierzyłeś ten cel tak wzniosły; Intronizowanie Ciebie nasz Jezu w duszach poszczególnych, rodzinach i narodach byś Ty o nasza Miłości, był ich Królem i Panem. (...) W listopadzie modliłam się u Stóp Najświętszego Sakramentu o przyjście Jezusowego Królestwa do całych narodów i znów ten głos mówi do mnie: „Ja chcę niepodzielnie panować w sercach ludzkich, proś o przyspieszenie mego panowania w duszach przez Intronizację. (...) Powiedział Pan Jezus przed trzema laty, że będzie wojna, że spowoduje straszne zniszczenie, więc to się spełniło i to się także spełni dosłownie, że będzie królował w narodach przez Intronizację (Wyzn., 509n).
OdpowiedzUsuńTakich cytatów można przytoczyć wiele. Idea Intronizacji Jezusa na Króla jako Osoby jest w nich jasna i klarowna.
Królem jest Bóg (jest to dogmat wiary katolickiej), a nie Jego jeden przymiot, jaki objawił w symbolu Serca. Korzenie Intronizacji Jezusa Króla, o której mówi Rozalia nie pojawiły się wraz z kultem Serca Jezusa, lecz sięgają początków stworzenia i akt ten znajduje uzasadnienie w całym Objawieniu. Etymologicznie słowo "Intronizacja" oznacza "wprowadzenie króla na tron". Taką właśnie Intronizację głosi Rozalia.
Opracowanie na podstawie:
http://intronizacja.pl/intronizacja-wedlug-rozalii
Księdzu Kiersztynowi który wystąpił z Zakonu SJ (ale nie był suspendowany) zarzucano że nagina teologię do swoich celów (być może politycznych). Ks. Kiersztyn sprzeciwiał sie Intronizacji Najświetszego Serca Pana Jezusa a głosił ideę Intronizacji Chrystusa Króla Polski. W odpowiedzi na to przeciwnicy Intronizacji Chrystusa Króla zaznaczają, że Chrystus nie musi być intronizowany (czyli wprowadzany na tron) ponieważ jest On Królem od zawsze. Może więc zwolennikom Intronizacji Chrystusa Króla chodzi raczej o przypomnienie, że Chrystus jest Królem i Panem (tym bardziej że w ciągu ostatnich stuleci a zwłaszcza dzisiaj Bóg jest spychany w zapomnienie i jest detronizowany)? Może chodzi im o nawrócenie całego narodu i przypomnienie, że Polska i inne narody europejskie przyjęły chrzest a co za tym idzie przyjęły Ewangelię oraz Prawo Boże i dzięki temu Bóg im zawsze błogosławił i pomagał?
OdpowiedzUsuńFragment ze strony celakowna.pl - Oficjalnej Strony Biura Postulacji Śłużebnicy Bożej Rozalii Celakkówny:
Papież Leon XIII w encyklice Annum sacrum (25 marca 1899) akcentował ideę poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, rozumianą jako oddanie się Bogu z miłości do Niego i uznanie Boga za Pana wszystkich i wszystkiego. Od Leona XIII mamy Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu.
Pius XI dokonał dalszego rozwinięcia kultu Najświętszego Serca. W encyklice Quas primas (11grudnia 1925) ustanowił liturgiczne święto ku czci Chrystusa Króla i akcentował społeczny wymiar kultu Najświętszego Serca, a w encyklice Miserentissimus Redemptor, obok aktu poświęcenia się Sercu Jezusa, akcentował obowiązek godnego zadośćuczynienia, czyli wynagradzania Najświętszemu Sercu – zadośćuczynienia rozumianego przede wszystkim jako odstąpienie od grzechu i życie zgodne z Prawem Bożym, a także przez uczestnictwo w cierpieniach Chrystusa i składanie ofiary za braci. W tejże encyklice Pius XI połączył kult Najświętszego Serca z kultem Chrystusa Króla, w tym sensie, że kult Serca Jezusa ukazał jako zwyczajny sposób wyrażania i uznawania przez wierzących królowania Chrystusa jako Króla królów i Pana panów (Ap 19, 16).
Intronizacja według Rozalii ma być dopełnieniem poświęcenia się Najświętszemu Sercu Jezusa i wynagradzania Mu za grzechy.
OdpowiedzUsuńIntronizacja wyznacza początek konsekwentnej walki z grzechem przez nawracanie się i decyzję autentycznego życia chrześcijańskiego. Ma więc charakter drogi zmierzającej do jasno określonego celu. Jest nim ukierunkowanie całego życia na Boga, dawanie odpowiedzi na objawiającą się miłość Boga, której symbolem jest Najświętsze Serce Jezusa z równoczesnym uznaniem królowania Chrystusa w życiu pojedynczego człowieka i w życiu społeczeństwa. I tutaj wyjaśnia się związek Intronizacji Najświętszego Serca z ideą królowania Chrystusa.
U Rozalii trzeba zauważyć bardzo przejrzyste rozróżnienie między Intronizacją Najświętszego Serca, a Intronizacją Chrystusa Króla. Rozalia mówi przede wszystkim o Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, wielokrotnie nawiązując oczywiście do królowania Chrystusa, ale w następującej kolejności: przez Intronizację Najświętszego Serca Pana Jezusa mamy dojść do pełnego uznania z wiarą Jezusa za Króla i Jego panowania.
Nacisk kładziony na wspólnotowy akt intronizacji, ma swoje uzasadnienie w tym, że wiara i życie chrześcijańskie mają istotny wymiar wspólnotowy (...) Nie chodzi tutaj jednak wcale o jednorazowe rozwiązanie za pośrednictwem Intronizacji rozmaitych problemów społecznych(...)
Kwestią najbardziej specyficzną w przesłaniu Rozalii na temat Intronizacji Najświętszego Serca jest rozwinięcie jej wymiaru społecznego – chodzi jej o oddanie całego narodu Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, które ma się dokonać z udziałem Episkopatu i Rządu oraz łączyć z porzuceniem grzechów i całkowitym zwrotem do Boga.
Zdajemy sobie jednak sprawę, że istnieją w Polsce ruchy czy tendencje, które przypisują Rozalii autorstwo idei o tzw. Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata, bądź wezwanie do ogłaszania Jezusa Chrystusa Królem Polski.
I tu trzeba jasno powiedzieć:
Służebnica Boża Rozalia nigdy nie mówiła o Intronizacji Chrystusa Króla lub o ogłaszaniu Chrystusa Królem Polski. Mówiąc o Intronizacji – podkreślamy to bardzo mocno – zawsze miała na uwadze przede wszystkim Intronizację Najświętszego Serca Pana Jezusa z jednoczesnym wezwaniem do uznania Chrystusa naszym Królem i Panem.
To uznanie ma się przejawiać w podporządkowaniu Jego Bożemu Prawu, Prawu Miłości, którego wyrazem jest przebite Najświętsze Serce Jezusa. Służebnica Boża Rozalia używając słowa Intronizacja ciągle podkreślała potrzebę kształtowania naszych serc na modłę Serca Jezusowego i była przede wszystkim Apostołką kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa.
Warto sięgnąć do Pism Rozalii i samemu się przekonać o rozumieniu przez Rozalię dzieła Intronizacji.
dg193