Zachwycenie
. . . . . . . . . . . . . . . .
Bo mój Stworzyciel znalazł mię na ziemi
I napadł w nocy ogniami złotemi...
Bo Pan, mówiący w objawieniu: Jestem,
Napadł mię w ogniach z trzaskiem i szelestem.
Przetoż się, Panie, wiecznie upokorzę
Pomnąc na ono płomieniste łoże.
Gdy Pan nade mną stał w ognia oponach,
Gdym był jak ptaszek w Pana mego szponach,
Gdy stał nade mną jak ogień straszliwy,
Kiedym się w strachu sądził już nieżywy -
Dlaczegoż bym się, o Panie, zapierał,
Żem drżał i cały z przestrachu umierał...
Dlaczegoż bym się miał zapierać strachu,
Żem drżał jak listek w Pana mego gmachu?
Takiej bojaźni bym nie doznał, Panie,
Choćbym się dostał pod mieczów ścinanie.
Choćbym czuł w sobie to, co ludzie święci,
Tak bym nie stracił wiedzy i pamięci.
Przywalon byłem twéj lekkości skałą,
Serce jak ptaszek zlękniony latało.
Światłem zalały się moje alkierze,
A jam był porwan jako lekkie pierze.
I przez wiatr lekki, i przez szelest święty
Byłem pochwycon, a z łoża nie zdjęty.
. . . . . . . . . . . . . . . .
https://repozytorium.kul.pl/bitstream/20.500.12153/2928/1/Rabczynski_Pawel_Sw_Anna_w_apokryfach_Nowego_Testamentu.pdf
OdpowiedzUsuńhttp://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-e5b7ff88-7359-4273-a96a-19200fb1b397
https://pl.wikipedia.org/wiki/Spotkanie_przy_Z%C5%82otej_Bramie
(na podstawie m.in.: opracowania z internetu, wikipedia, Ks. P. Rabczyński - Święta Anna w apokryfach Nowego Testamentu, Ks. M. Machalica - Niepokalane Poczęcie w tradycji pierwszego tysiąclecia Kościoła)
Grzech pierworodny - Święty Jan Paweł II scharakteryzował grzech pierworodny jako taki, który oznacza pewną wrodzoną grzeszność człowieka ("Grzech pierworodny jest bowiem grzechem dziedzicznym. Jako taki, oznacza on pewną wrodzoną grzeszność człowieka, skłonność do złego raczej niż do dobrego, która w nim tkwi. Jest w człowieku pewna słabość wrodzona natury moralnej, która idzie w parze z kruchością jego bytu, z kruchością psychofizyczną. Z tą kruchością łączą się różnorakie cierpienia").
Co dokładnie wyraża Niepokalane Poczęcie Matki Bożej? Trzeba zwrócić uwagę, że niepokalane poczęcie Matki Bożej to nie to samo co dziewicze poczęcie Pana Jezusa (niektórzy mylą poczęcie Maryi przez św. Joachima i św. Annę z poczęciem Pana Jezusa przez Maryję z Ducha Świętego).
Jednak nie o tym mówi Kościół, gdy naucza o Niepokalanym Poczęciu.
Sam dogmat mówi o tym że Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia – mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego – została zachowana jako nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego (tzn. nie posiadała w sobie tej słabości, skłonności do grzechu jaką posiadali wszyscy ludzie).
W tekście dogmatu nie ma słowa o sposobie poczęcia NMP (dziewiczym, naturalnym itp.).
Jak więc została poczęta Najświętsza Maryja Panna?
W Ewangeliach kanonicznym nie ma o tym żadnych informacji. Tradycja powołuje sie na apokryfy.
Apokryfów, mimo zawartych w nich ewidentnych błędów doktrynalnych, nie trzeba lekceważyć. Dzisiaj podkreśla się ich znaczenie przy rekonstrukcji najstarszej tradycji chrześcijańskiej. Są one świadectwem rozwoju teologicznej świadomości chrześcijan i – obok innych pism starochrześcijańskich – równoprawnymi źródłami poznania teologicznego.
Rodzicom Matki Bożej tradycja apokryficzna nadała imiona Joachim i Anna. Kim jest św. Anna w apokryfach Nowego Testamentu? Nie jest postacią pierwszoplanową. Postać Anny jest ukazana zawsze w pełnej zależności od osoby Najświętszej Maryi Panny.
Niepokalane Poczęcie Najświetszej Maryi Panny jest przedstawiane w apokryfach w zależności od koncepcji mariologii dominującej w danym dziele (mariologia chrystologiczna, mariologia antropologiczna).
Mariologia chrystologiczna - poczęcie dziewicze NMP
Mariologia antropologiczna - poczęcie naturalne NMP
W Protoewangelii Jakuba posiada wyraźny rys chrystologiczny. Ten apokryf z II wieku przypisuje Maryi dziewicze poczęcie, czyli że Maryja została poczęta w sposób dziewiczy przez swoją matkę, Annę (bez jakiegokolwiek kontaktu fizycznego ze św. Joachimem - św. Joachim przebywał w tym czasie przez 40 dni na pustyni z dala od św. Anny a wieść o poczęciu przekazali im osobno Aniołowie).
OdpowiedzUsuńInnym źródłem dziewiczego poczęcia NMP jest tzw.Złota legenda z XIII w. (jest to jeden z najpopularniejszych średniowiecznych zbiorów żywotów świętych). Autorem jest bł. Jakub de Voragine, włoski dominikanin, a następnie arcybiskup Genui.
W Kościele Wschodnim przedstawia się poczęcie NMP jako spotkanie św. Joachima i św. Anny przy Złotej Bramie w Jerozolimie. W tym bowiem momencie według tradycji wschodniej miał nastąpić moment poczęcia Maryi. Podobny obraz przedstawił włoski malarz Giotto di Bondone w kaplicy Scrovednich w Padwie. Podobną scenę spotkania św. Joachima ze św. Anną opisuje bł. Anna Katarzyna Emmerich (chociaż jej objawienia "Żywot i Bolesna Męka Pana Naszego Jezusa Chrystusa” nie zostały wzięte pod uwagę podczas procesu beatyfikacyjnego z uwagi wątpliwości co do poprawności zapisywanych objawień przez Clemensa Brentano).
W Protoewangelii Jakuba podkreślona jest czystość i wstrzemięźliwość fizyczna małżonków.
Apokryf Ewangelia Pseudo-Mateusza jest napisany wyraźnie w rysie antropologicznym. Maryja jest zrodzona naturalnie, z obojga małżonków. Św. Anna jest w pełni człowiekiem, jedną z kobiet, która poczyna, tak jak inne, w naturalny sposób. Takie spojrzenie na świętą ma swoje źródło w mariologii o nachyleniu antropologicznym uwypuklającej wspólne wszystkim kobietom człowieczeństwo oraz powołanie do bycia żoną i matką (chociaż nie wszystkie kobiety są powołołane do tego aby być żonami lub by poczynać dzieci). Wielkość i godność Maryi oraz Anny zyskuje w Ewangelii Pseudo-Mateusza nowy argument– ludzkie macierzyństwo.
Jan Paweł II uwydatnił znaczenie tego ludzkiego wymiaru macierzyństwa Maryi i Anny (nie oznacza to chyba jednak jakiegoś pełnego uznania dla tego apokryfu lub wiary w to, że NMP została poczęta naturalnie). Wskazał on na fakt, że Syn Boży stał się człowiekiem dlatego, że Maryja stała się Jego matką, ona sama natomiast nauczyła się być matką od swojej matki. ("Genealogie ewangelistów wymieniają przede wszystkim męskich przodków Jezusa Chrystusa. W postaci świętej Anny Samotrzeciej uwydatnione jest przede wszystkim macierzyństwo: Matka — i matka Matki. Syn Boży stał się człowiekiem dlatego, że Maryja stała się Jego Matką. Ona sama zaś nauczyła się być matką od swojej matki." Jan Paweł II, Homilia w czasie nieszporów maryjnych, Góra Świętej Anny).
Pierwszy rozdział Ewangelii Pseudo-Mateusza poprzedzony jest wstępem zwanym Trinubium Annae (Potrójne małżeństwo Anny). Dowiadujemy się z tego krótkiego tekstu, że Anna miała kolejno trzech mężów: Joachima, Kleofasai Salome, a z każdym z nich miała córkę, której nadała imię Maria.
W Ewangelii Pseudo-Mateusza podkreślona jest niewstrzemięźliwość, wielodzietność i ponowne małżeństwa (jakby dla przeciwwagi do Protoewangelii Jakuba - Ewangelia Pseudo-Mateusza jest późniejsza niż Protoewangelia Jakuba).
W VII wieku w Kościele greckim, a w VIII w. w Kościele łacińskim ustanowiono święto Poczęcia Maryi. Późniejsi teologowie, szczególnie św. Bernard i św. Tomasz z Akwinu zakwestionowali wiarę w Niepokalane Poczęcie Maryi, ponieważ - według nich - przeczyłoby to dwóm innym dogmatom: powszechności grzechu pierworodnego oraz konieczności powszechnego odkupienia wszystkich ludzi, a więc także i Maryi. Ten problem rozwikłał w XIII w. Jan Duns Szkot, który wskazał, że uchronienie Bożej Rodzicielki od grzechu pierworodnego dokonało się już mocą odkupieńczego zwycięstwa Chrystusa. W 1477 papież Sykstus IV ustanowił w Rzymie święto Poczęcia Niepokalanej, które od czasów Piusa V (+ 1572 r.) zaczęto obchodzić w całym Kościele.
OdpowiedzUsuńW czasie objawień w Lourdes w 1858 r. Maryja potwierdziła ogłoszony zaledwie cztery lata wcześniej dogmat. Bernardecie Soubirous przedstawiła się mówiąc: "Jestem Niepokalane Poczęcie".
Chyba najczęściej można spotkać przedstawienie MB Niepokalanej tej z Cudownego Medalika (z rozłożonymi rękami).
Bardzo często przedstawia się Matkę Bożą Niepokalaną w stanie błogosławionym (co jest uwydatnione fizycznie lub poprzez przewiązanie pasem z kokardą, który tradycyjnie wskazuje na stan błogosławiony). Do najdawniejszych typów Niepokalanej (XV w.) należy Niewiasta z Apokalipsy, "obleczona w słońce" która jest brzemienna (trudno jednak wyobrazić sobie Niepokalaną jako Brzemienną). Od czasów Lourdes powstał nowy typ (Matka Boża z rękami złożonymi do modlitwy). Ostatnio bardzo często spotyka się także MB Niepokalaną z Fatimy. Dokoła obrazu Niepokalanej często umieszczano symbole biblijne: zamknięty ogród, lilię, zwierciadło bez skazy, cedr, arkę Noego. MB z Kościoła w Tihaljinie (parafia pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia MB) jest przedstawiona jako Niewiasta z Apokalipsy.
Ewa, pierwsza kobieta, kiedy przebywała w raju była dziewicą. Dopiero później, po upadku pierwszych ludzi straciła swoje dziewictwo. Kiedyś, w Jerozolimie Słonecznej opisanej przez Juliusza Słowackiego ludzie będą powioływać do życia nowe istoty samą tylko siłą woli. Ks. P.N. w jednym ze swoich kazań powiedział, że NMP została poczęta bez kontaktu fizycznego jej rodziców.
Flaga europejska została wybrana w 1955. Zaakceptowany projekt był jednym z kilku przygotowanych przez religijnego artystę Arsène Heitza. Niebieski kolor tła był dla niego odniesieniem do koloru płaszcza Matki Bożej powszechnie rozpoznawalnego w Europie. Wieniec z gwiazd był odniesieniem do opisu niewiasty z Apokalipsy. Dyplomaci przyjmujący projekt nie znali motywacji artysty. Zbiegiem okoliczności przedstawiciele narodów europejskich ostatecznie zaakceptowali projekt w dniu uroczystości Niepokalanego Poczęcia. Maryja Niepokalanie Poczęta przedstawiana jest z charakterystycznym wieńcem z gwiazd wokół głowy i w niebieskim płaszczu (wg Wikipedia).